مستمری دولت به آمریکایی‌ها کمک می‌کند در فقر زندگی نکنند. اما برای بسیاری از خانواده‌های آمریکایی این مبلغ کافی نیست و حتماً باید پس‌انداز هم داشته باشند.

وقتی سواد مالی مردم جامعه افزایش یابد، آن‌ها در زندگی به ثبات می‌رسند و می‌دانند چطور امور مالی‌شان را مدیریت کنند. این فرایند باعث می‌شود ارزیابی دقیقی از توان مالی خود داشته باشند و با استفاده از آن، در بازارهای مالی مشارکت و سرمایه‌گذاری کنند و پس‌انداز داشته باشند.

سواد مالی شهروندان بسیار مهم است؛ چون نه تنها وضع زندگی‌شان را بهبود می‌دهد، بلکه با ایجاد نیروی کار متخصص در بخش‌های مختلف، به جامعه هم کمک می‌کند. برای مثال، بسیاری از خانواده‌ها در آمریکا به این درک رسیده‌اند که باید برای تحصیلات فرزندان‌شان در دانشگاه پس‌انداز کنند. در نتیجه، از هر خانواده چند فرد تحصیل‌کرده وارد جامعه می‌شود. سواد مالی اعضای خانواده، هم باعث رفاه نسبی خود آن‌ها و هم ایجاد نیروی کار می‌شود.

بسیاری از خانواده‌ها در آمریکا به این درک رسیده‌اند که باید برای تحصیلات فرزندان‌شان در دانشگاه پس‌انداز کنند. در نتیجه، از هر خانواده چند فرد تحصیل‌کرده وارد جامعه می‌شود. سواد مالی اعضای خانواده، هم باعث رفاه نسبی خود آن‌ها و هم ایجاد نیروی کار می‌شود.

مردم از محصولات و خدمات مالی ساده و کاملاً آماده استفاده می‌کنند. برای مثال، بیشتر آن‌ها به صورت مستقیم وارد بازار سهام نمی‌شوند و از صندوق‌های سرمایه‌گذاری و بازنشستگی استفاده می‌کنند. آمریکایی‌ها عموماً وقت زیادی هم صرف تحقیق دربارۀ بازدهی صندوق‌های مختلف نمی‌کنند. همۀ محصولات و خدمات مؤسسه‌های مالی به صورت آماده در اختیار مردم قرار می‌گیرد و از آن‌جا که این مؤسسه‌ها تعدادشان زیاد است و در رقابت با یکدیگرند، ترجیح می‌دهند به آن‌ها اعتماد کنند و زحمت مقایسه به خود نمی‌دهند.
از سوی دیگر، اقتصاد در آمریکا بسیار پیچیده و تخصصی شده و تحقیق دربارۀ محصولات مختلف زمان‌بر است. بیشتر مردم زمان کافی برای بررسی بازدهی و عملکرد مؤسسه‌های مالی و مقایسۀ آن‌ها با یکدیگر ندارند. آن‌ها عموماً به توصیۀ دیگران، صندوقی را انتخاب می‌کنند و فقط سعی دارند سطح مالی خود را حفظ کنند. بنابراین، پیچیدگی اقتصاد و خدمات مالی جدید، دو دلیل مهم پایین بودن سطح سواد مالی مردم در آمریکاست.

حدود ۹۰ درصد مردم آمریکا به صورت مستقیم در بازار سهام مشارکت ندارند؛ اما طبق قانون وقتی فردی در مؤسسه یا شرکتی مشغول به کار می‌شود، آن مؤسسه یا شرکت کارمندان را تشویق می‌کند بخشی از درآمدشان را در حسابی پس‌انداز کنند. همۀ این مبالغ روانۀ صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌شود. 

میزان دسترسی مردم آمریکا به خدماتی که مؤسسه‌های مالی ارائه می‌دهند، بسیار زیاد است؛ چون نهادهای مالی این کشور فرا‌تر از بانک هستند و به نهادهای مالی بسیار مفصل تبدیل شده‌اند. در واقع، آن‌ها به جز کارهای روزانۀ بانکی، همۀ خدمات، اعم از پرداخت اقساط و قبض‎ها را خودشان برای مشتری‌ها انجام می‌دهند و مدیریت امور مالی مشتری را به دست می‌گیرند. برای هر مشتری، مسئولی در بانک در نظر گرفته می‌شود که هر سه ماه یک بار گزارش‌ها، مشکلات حساب و توصیه‌های مالی را با او در میان می‌گذارد.

بازاریابی مؤسسه‌های مالی در آمریکا به گونه‌ای است که بسته به ویژگی‌های مشتری، یعنی میزان وفاداری او به بانک و پولی که در آن مؤسسه رد و بدل می‌کند، خدمات گسترده‌ای در اختیارش قرار می‌گیرد. بنابراین، در آمریکا مشتریان مخصوص نهادهای بانکی، مسئولانی دارند که همۀ مشکلات آن‌ها را حل می‌کنند و از آن‌جا که این مؤسسه‌ها با هم رقابت دارند، اعتماد مشتری‌ها را جلب می‌کنند. در نتیجه، دسترسی‌ آمریکایی‌ها به همۀ خدمات بانکی و مالی زیاد است.

میزان دسترسی آمریکایی‌ها به خدماتی که مؤسسه‌های مالی ارائه می‌دهند، بسیار زیاد است.

حدود 90 درصد مردم آمریکا به صورت مستقیم در بازار سهام مشارکت ندارند؛ اما طبق قانونی که در این کشور وجود دارد، وقتی فردی در مؤسسه، دانشگاه یا شرکتی مشغول به کار می‌شود، آن مؤسسه یا شرکت کارمندان را تشویق می‌کند بخشی از درآمدشان را در حسابی پس‌انداز کنند. خود شرکت هم موظف است درصدی روی آن مبلغ بگذارد. همۀ این مبالغ روانۀ صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌شود. بنابراین، تمام کسانی که در مؤسسه‌ها و شرکت‌ها مشغول به کارند، به صورت غیرمستقیم در بازار سهام هم مشارکت دارند و بورس آمریکا با همین ساز و کار فعالیت می‌کند. به واسطۀ این قانون، افراد تشویق به پس‌انداز می‌شوند و دست‌کم برای بازنشستگی پولی کنار می‌گذارند.

متأسفانه، در آمریکا فرهنگ مصرف‌گرایی حاکم است. با آنکه سعی می‌شود مردم به پس‌انداز تشویق و ترغیب شوند، اقتصاد آمریکا بر پایۀ مصرف بنا شده است. 

در آمریکا کارمندان به اجبار مبلغی از درآمد ماهانۀ خود را به نظام تأمین اجتماعی می‌پردازند. مبلغی که نظام تأمین اجتماعی به بازنشسته‌ها پرداخت می‌کند، به درآمد آن‌ها و اینکه در چه سنی خود را بازنشسته کرده‌اند، بستگی دارد. مستمری دولت به آمریکایی‌ها کمک می‌کند در فقر زندگی نکنند. با توجه به اینکه در این سن مردم دیگر قسطی بابت مسکن و خودرو پرداخت نمی‌کنند و عموماً فرزندان‌شان کنارشان نیستند، با این مستمری زندگی نسبتاً آرامی دارند؛ اما برای بسیاری از خانواده‌های آمریکایی این مبلغ کافی نیست و حتماً باید پس‌انداز هم داشته باشند. این پس‌انداز آن‌ها را قادر می‌سازد استانداردهای زندگی را حفظ کنند. همان‌طور که قبلاً اشاره کردم، آن بخشی از جمعیت آمریکا که کار می‌کند و حقوق ماهانه می‌گیرد، همواره به پس‌انداز تشویق می‌شود. مبالغی که به صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌رود، در واقع مکمل مستمری نظام تأمین اجتماعی است.