با اینکه زندگی بدون بدهی ممکن است، اما این کار لزوماً هوشمندانه نیست. آدم‌های کمی هستند که آنقدر پول درمی‌آورند که می‌توانند هزینه‌های زندگیشان را جیرینگی و نقدی پرداخت کنند. هزینه خریدهایی مثل خانه و ماشین یا پرداخت هزینه تحصیل برای عموم افراد آنقدر زیاد است که مجبورند برای تهیه آن‌ها، زیر بار قرض بروند. اما بعضی دیگر از آدم‌ها از طرف دیگر بوم می‌افتند. برای این اشخاص، بدهی پولی است که با آن می‌توانند به‌ راحتی به تمام خواسته‌هایشان برسند؛ خواسته‌هایی که شروع آن‌ها با خودشان اما تمام شدنش با خداست!

مهم‌ترین نکته موقع خرید با استفاده از اعتبار یا دریافت وام، توجه به این نکته است که این بدهی از نوع خوبش حساب می‌شود یا بد. بدهی خوب یک بدهی با بهره پایین است که به افراد کمک می‌کند درآمد کسب کنند و ثروت خالص خودشان را افزایش دهند. به بیان ساده‌تر، بدهی‌ای خوب است که سرمایه‌گذاری معقولی در آینده مالی فرد باشد و در بلندمدت رفاه مالی او را بهتر کند.

نقطه مقابل تمام این جملات تعریف بدهی بد است؛ یعنی بدهی که نرخ بهره بالایی دارد و برای مخارج غیرضروری یا مواردی استفاده می‌شود که به مرور زمان ارزششان را از دست می‌دهند و البته هیچ‌ درآمدی هم ندارند.

چهار مورد از بدهی‌های خوب:

• وام دانشجویی: دریافت وام دانشجویی برای پرداخت هزینه تحصیل نمونه‌ای تمام‌عیار از بدهی خوب است. اول از همه اینکه، وام‌های دانشجویی در مقایسه با سایر بدهی‌ها نرخ بهره پایینی دارند و دوم اینکه این وام می‌تواند نوعی سرمایه‌گذاری در آینده فرد باشد. هرچه تحصیلات و آموزش یک فرد بیشتر باشد به احتمال بیشتری در مشاغل خوب مشغول به کار می‌شود و درآمد بالاتری هم دریافت می‌کند.
• وام مسکن: دریافت وام برای خرید خانه هم معمولاً بدهی خوب است چون هم فرد را قادر به خرید یکی از دارایی‌های بزرگ مالی می‌کند و هم اینکه در طول زمان ارزش بازاری خانه تا اندازه‌ای زیاد می‌شود که بهره پرداختی بر روی وام مسکن را جبران می‌کند. ‌حتی مبلغ قسط‌های ماهانه می‌تواند کمتر از مبلغی باشد که شخص، هر ماه برای اجاره می‌پردازد. از اساس وام‌ها، در شرایط بسیار تورمی، به نفع وام‌گیرنده است.
• سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار شخصی: وامی که برای شروع یا توسعه یک کسب‌وکار استفاده می‌شود هم یک بدهی خوب است البته به‌شرطی‌که بی‌گدار به آب زده نشود و یک طرح منطقی و واقع‌بینانه برای آن کسب‌وکار وجود داشته باشد. اگر این کسب‌وکار خوب پیش برود، ارزش آن بسیار بیشتر از وامی خواهد بود که فرد دریافت می‌کند.
• سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت فرصتی برای کسب درآمد است و سرمایه‌گذاری بلندمدت ممکن است بهترین فرصتی باشد که بیشتر مردم می‌توانند از آن برای تولید ثروت استفاده کنند. طیف وسیعی از سرمایه‌گذاری‌ها در دسترس هستند که برای هر فردی با هر نیاز و سطح ریسک‌پذیری مناسب است. دریافت وام برای یک سرمایه‌گذاری مطمئن و سودآور و به شرطی‌که بازده سرمایه از اقساط وام بیشتر باشد می‌تواند راه خوبی برای ایجاد درآمد باشد.

با اینکه نمونه‌هایی مثل موارد بالا، به گونه‌ای هستند که ارزش رفتن زیر بار بدهی را دارند اما هیچ‌وقت تضمینی وجود ندارد شرایط آن‌طوری‌که پیش‌بینی شده جلو برود. برای مثال تحصیل و آموزش به‌ خودی ‌خود تضمینی برای رسیدن به ثروت و موفقیت نیست. یک رشته تحصیلی باید با دقت انتخاب شود چون همه مدارک تحصیلی فرصت‌های برابری را در بازار نیروی‌کار ارائه نمی‌دهند. به‌علاوه اینکه شرایط سخت اقتصادی هم باید درنظر گرفته شود. دستیابی به فرصت‌های حرفه‌ای در شرایط رکود اقتصادی مشکل‌تر می‌شود. حتی افزایش قیمت مسکن هم تضمین‌شده نیست. سرمایه‌گذاری هم که با پیچیدگی و ناپایداری گره خورده و این احتمال وجود دارد که با تغییرات ناگهانی اقتصادی به‌جای پولسازی، آن چیزی‌که عاید شخص می‌شود پول‌سوزی باشد.

درحالی‌که حتی بدهی‌های خوب هم می‌توانند زیان احتمالی داشته باشند اما بدهی‌های مشخصی وجود دارند که بی‌چون و چرا بد هستند. دریافت یک ریال وام و پرداخت حتی یک ریال هزینه بهره برای خرید لباس، مواد مصرفی، تأمین مخارج تعطیلات لوکس و رؤیایی یا خودرویی که وسیله کسب درآمد حساب نمی‌شود، ‌کار عاقلانه‌ای به حساب نمی‌آید و تنها خاصیتشان این است که فرد را در یک گرداب و آشفتگی مالی رها می‌کنند، درآمد آینده او را می‌بلعند و او را در معرض بحران نگرانی مالی قرار می‌دهند.