«یدو» روایتی نوجوانانه از اولین ماه‌های محاصرۀ آبادان در جنگ تحمیلی است. این فیلم، به کارگردانی مهدی جعفری، ادای دینی است به کودکان و نوجوانانی که در شکست حصر آبادان پابه‌پای بزرگ‌ترها رشادت کردند. فیلم یدو داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که در آبادانِ محاصره‌شده مانده‌اند. مادر، زنی قدرتمند و فداکار و صبور مانند دیگر زنان این سرزمین است که به‌تنهایی بار مشکلات خانواده را به دوش می‌کشد. او بر این باور است که باید در آبادان بمانند چراکه تحمل غربت، بدتر از حملۀ صدام است. آن‌ها مدتی در شهر می‌مانند و در مقابل سختی‌ها تاب می‌آورند تا در نهایت، یدوی نوجوان مادرش را راضی می‌کند که به ماهشهر بروند. در لحظه‌های آخر، او بدون آنکه با خانواده‌اش مشورت کند، از لنج بیرون می‌پرد! یدو می‌ماند بجنگد تا آبادان آزاد بماند.

در این فیلم، مفاهیم مختصری از سواد مالی به تصویر کشیده می‌شود که توجه به آن‌ها خالی از لطف نیست. مدتی که خانواده یدو در آبادان هستند، مجبور می‌شوند از خانه‌های خالی همسایه‌ها نیازهای خود را برطرف کنند. مادر به بچه‌ها تأکید می‌کند که روی در هر خانه بنویسند چه‌چیزی را از آن‌جا برداشته‌اند تا پس از بازگشت همسایه‌ها قرض خود را به آن‌ها پس دهند. در مفاهیم سواد مالی نیز توصیه می‌شود که میزان قرض باید یادداشت شود.

مادر می‌کوشد در همان روزهای سخت به فرزندانش بیاموزد باید امانت‌دار باشند، اموال قرض‌گرفته را بازگردانند و چشم به مال دیگران ندوزند. این تفکر و روش تربیتی او که به نظر می‌رسد زنی بی‌سواد است، ستودنی است. مادر فیلم یدو و روش تربیتی‌اش می‌تواند الگویی برای مادران دیگر باشد. جامعۀ ما به مادرانی آگاه و توانمند نیاز دارد تا کودکان را با مفاهیم مهم از جمله مفاهیم سواد مالی آشنا کنند. در وضعیت اقتصادی کنونی که گاهی اخبار اختلاس‌ها منتشر می‌شود، آموزش مفهوم امانت‌داری و اعتبار و بدهی به کودکان می‌تواند امری سازنده و مفید باشد.