زنان خودسرپرست زنانی هستند که به هر دلیلی از همسرشان جدا شده‌اند یا ازدواج نمی‌کنند، همسران‌شان در زندان هستند یا اعتیاد دارند و شغل مشخص و درآمد معین و کافی ندارند. یکی از معضلات زنان آسیب‌دیده، نداشتن سواد مالی است. آن‌ها همیشه با مشکلات مالی مواجه‌اند.

زنان در خانواده دست‌کم بخشی از فعالیت یک طرف تراز‌نامه را دارند؛ یعنی بخش هزینه‌کرد. این بخش نیاز به تدبیر دارد: میزان خرج و چگونگی خرج و محل خرج. این تدبیر منجر به توانمندسازی اقتصادی می‌شود و در سواد مالی، این بخش حتی از کسب درآمد مهم‌تر است. پیشنهاد سواد مالی برای بهبود اوضاع مالی، شناختن مسیر هدررفت هزینه‌‌هاست. اگر توان مدیریت هزینه نباشد، با افزایش درآمد هم کاری از پیش نمی‌رود. اگر بخش درآمدی در زندگی زنان خودسرپرست حذف شود، آن‌ها دو مسئولیت دارند. دو مسئولیتی که حتی ممکن است برای یکی از آن‌ها هم آموزش ندیده باشند.

از سوی دیگر، این خانم‌ها در بازار کار هم با مسائلی مواجه هستند. خانم‌ها عموماً تمایل ندارند دربارهٔ حقوق‌شان مذاکره کنند یا چانه‌زن‌های خوبی برای دریافت حقوق ‌بیشتر نیستند و دستمزد کمتری به آن‌ها داده می‌شود. آن‌ها در صورت انجام خدمت یکسان با آقایان، دستمزد مساوی دریافت نمی‌کنند. خانم‌ها معمولاً در وضعیت اقتصادی نامناسب، به سراغ کارهای ساده می‌روند. بنابراین، به سرعت هم قابلیت جایگزینی دارند، مثل کارگر ساده رستوران یا نظافت منزل. پیشنهاد سواد مالی این است که این افراد به طور تخصصی‌تر توانمند شوند، یعنی مهارتی که به سادگی جایگزین نمی‌شود. ضمن اینکه وقتی نقش حامی مالی در زندگی پررنگ‌تر شود و امکان رشد خانم‌ها فراهم نباشد، به محض از بین رفتن آن حامی، سازمان‌هایی مثل کمیتهٔ امداد و سازمان بهزیستی یا دولت جای او را پر می‌کند که اشتباه است. خانم‌ها باید از قبل توانمند باشند و این توانایی‌ها را داشته باشند.

سواد مالی یکی از ابزارهای بسیار ساده، عینی و واقعی است که خانم‌ها با آموختن آن و عمل به آن، موقعیت خود و خانواده‌شان را ارتقا می‌دهند. سواد مالی کمک می‌کند زنان نه تنها در هزینه‌ها مدیریت داشته باشند، بلکه بدانند در چه موقعیت‌هایی و از چه راه‌هایی به خانواده کمک کنند.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.