سواد مالی همسران

یکی از چیزهایی که از گذشته به حفظ و بیان نکردن آن سفارش شده، میزان دارایی و پول است. در سواد مالی این موضوع وجود دارد و در حوزۀ روان‌شناسی نیز باید آن را کنترل کرد. مسائل اقتصادی فقط باید با شریک زندگی یا شریک اقتصادی یا مشاور مطرح شود. شاید برای مردها کمی سخت باشد اطلاعات دقیق و کامل مالی را با همسرشان در میان بگذارند؛ اما آموزۀ سواد مالی این است که همسران باید از درآمدهای هم اطلاع کامل داشته باشند. با وجود این، مسائل فرهنگی اجازۀ چنین کاری نمی‌دهد. در واقع، شاید این مسئله روانی یا فرهنگی باشد یا نقش‌هایی باشد که افراد هنوز نپذیرفته‌اند. شاید یکی از الزامات آن نقش‌ها این است که شخص باید پذیرای دیگری باشد تا اجازه دهد اطلاعات خصوصی‌اش را بداند. در فرهنگ غرب، توافق‌نامۀ پیش از ازدواج وجود دارد، یعنی اموال را اعلام می‌کنند و توافق‌نامه‌ای با همسر آینده می‌نویسند. در کشور ما افراد معمولاً از بیان این مسائل خودداری می‌کنند.

زندگی همیشگی با همسر،‌ شراکتی همه‌جانبه است و هر گونه نقصی در این شراکت، تعارض ایجاد می‌کند. باور سالم که تعارضی با هیچ کدام از نقش‌های افراد نخواهد داشت، این است که پس از ازدواج، همۀ دارایی‌ها و حقوق کنونی روشن باشد تا هر دو طرف به قرارداد متعارفی برسند. البته این در صورتی است که درآمد متعارف باشد. در غیر این صورت، باید برای درآمدهای بیشتر، تدبیر دیگری اندیشید.

مرحلۀ اول آگاهی است که هر دو طرف از درآمد هم باخبر باشند. مرحلۀ بعد، مشارکت است. قطعاً پنهان‌کاری نادرست است و وقتی افراد زندگی مشترک را می‌پذیرند، باید همه چیز را روشن و شفاف بیان کنند.اما مشارکت در موقعیت و درآمد عادی معنا پیدا می‌کند. بنابراین گذشتۀ فرد مربوط به خود اوست و آوردۀ امروز، طبق وظیفه، برای حفظ امنیت مالی همسر و زندگی خانوادگی مصرف می‌شود.

مرد و زن در موقعیت عادی، درآمدهای‌شان را در کاسۀ اقتصاد خانواده می‌ریزند. با این روش، چهار نوع مخارج به دست می‌آید: مخارج مرد، مخارج زن، مخارج مشترک، پس‌انداز. پس‌انداز به مرور تبدیل به ثروتی مشترک می‌شود.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.