تصمیم‌های بزرگ و تغییرات تأثیرگذار با قدم‌های کوچک شروع می‌شود، با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر ادامه پیدا می‌کند و در نهایت، به تجربۀ موفقیتی بزرگ و شادی‌آفرین تبدیل می‌شود. چه خوب است که در این مسیر دیگران را هم با خود همراه کنیم و با هموار کردن راه و برداشتن موانع، به آن‌ها هم کمک کنیم به اهداف‌شان برسند و در کنار هم زندگی خوبی داشته باشیم.

داشتن ایده‌های نو، خلاقیت، استمرار و تلاش برای ایجاد تغییر در زندگی خود و دیگران از مهارت‌های مهم زندگی است که از همان دوران کودکی باید به آن توجه ویژه‌ای شود. کودکان ممکن است خودشان را کوچک‌تر از آن بدانند که بتوانند تغییری مهم و اساسی در دنیای اطراف‌شان ایجاد کنند؛ اما پدر و مادرها نقش مهمی در افزایش خودکارآمدی و اعتماد به نفس در آن‌ها ایفا می‌کنند. 

یکی از روش‌های کمک به خود و دیگران، راه‌ انداختن صندوق‌های قرض‌الحسنه است. «قرض بابرکت» داستان پسری به نام کوجو است که به همراه مادرش در یکی از روستاهای فقیرنشین در غنا زندگی می‌کند. هیج کدام از بیست خانوادۀ ساکن این روستا پول‌دار نیستند اما ایدۀ خیلی خوبی را پیاده کرده‌اند. آن‌ها قرار گذاشته‌‌اند کمی از پول‌شان را پس‌انداز کنند و هر بار یکی از خانواده‌ها تمام پس‌انداز را قرض می‌گیرد و با آن وسیلۀ به‌دردبخوری می‌خرد. وقتی نوبت به کوجو و مادرش می‌رسد، کوجو بخش کوچکی از این وام را از مادرش می‌گیرد تا با آن مرغ کوچکی بخرد. چون با خرید مرغ، آن‌ها می‌توانند چند تخم‌مرغ را خودشان بخورند و چند تخم مرغ دیگر را در بازار بفروشند. کم‌کم ایده‌های بیشتر و بزرگ‌تری به ذهن کوجو می‌رسد و او با تلاش و کوشش بسیار موفق می‎‌شود تغییرات بزرگی برای خود، خانواده و همین‌طور روستایش ایجاد کند. در نهایت به ادامۀ تحصیل می‌‌پردازد مرغداری را راه می‌اندازد و زمانی که ثروتمند می‌شود هم‌نوعانش را فراموش نمی‌کند. او یادش می‌ماند که در کودکی و جوانی افرادی بودند که دست او را گرفتند؛ برای همین او هم تصمیم می‌گیرد به جوان‌ها همان فرصتی را بدهد که قبلاً به او داده شده بود.