آموزش سواد مالی در آمریکا از بسیاری جهات، منعکس‌کنندۀ سلسله مراتب اقتصادی جامعه است؛ یعنی اگر فردی در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمده باشد، این آموزش‌ها هم جزئی از زندگی روزمرۀ اوست.

آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، در مقایسه با کشورهای غربی، یکی از نمونه‌های نه چندان موفق در آموزش سواد مالی است. پروفسور کوین ریچاردز، استاد فلسفۀ هنر دانشگاه پنسیلوانیا در مصاحبۀ اختصاصی با آکادمی هوش مالی، نظام سرمایه‌داری و ترویج مصرف‌گرایی را دو عامل اصلی کم‌سوادی مالی مردم آمریکا برشمرد. او معقد است که نظام سرمایه‌داری بزرگ‌ترین مانع آموزش سواد مالی در این کشور است و اصلاً به نفع نظام سرمایه‌داری نیست که مصرف‌کنندگانی باسواد داشته باشد. برعکس، مدام روی هزینه کردن، لذت‌های فوری، استفاده از کارت اعتباری و چرخۀ معیوب بدهی تأکید می‌شود. به عبارت دیگر، آموزش سواد مالی در آمریکا از بسیاری جهات، منعکس‌کنندۀ سلسله مراتب اقتصادی جامعه است؛ یعنی اگر فردی در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمده باشد، این آموزش‌ها هم جزئی از زندگی روزمرۀ اوست.

به گفتۀ آقای ریچاردز، یکی از پارادوکس‌ها این است که دانشگاه‌های آمریکا فرصت‌های بسیار خوبی در اختیار دانشجویان قرار می‌دهد؛ اما این امکانات در دسترس همه نیست چون تحصیل در آمریکا بسیار گران است. دانشجویان وام می‌گیرند تا در دانشگاه تحصیل کنند و پس از آن و درست زمانی که قرار است تصمیم بگیرند با دانشی که کسب ‌کرده‌اند چه کاری برای دنیا انجام دهند، با بدهی بسیاری مواجه هستند. در نتیجه، امکان تصمیم‌گیری بر مبنای ایدئال‌های‌شان را ندارند. خلاصۀ صحبت‌های کوین ریچاردز عبارت است از:

1. هزینۀ زندگی در آمریکا بسیار بالاست و فقط در بعضی ایالت‌ها آموزش سواد مالی در مدارس اجباری است. نظام آموزشی در ایالت‌های مختلف، به صورت متفاوت عمل می‌کند و عموماً تصمیم‌هایی هم که گرفته می‌شود به هیچ وجه قرار نیست نظام آموزشی را متحول کند. چون باعث کاهش سود نظام سرمایه‌داری می‌شود.
2. صنعت سرگرمی و تبلیغات به جای متمرکز شدن بر مفهوم «چه کارهایی باید انجام دهید»، مدام روی «چه چیزهایی دارید و باید داشته باشید» تمرکز کرده است.
3. در نهایت نقل بسیار آموزنده از ویلیام گدیس، رمان‎‌نویس آمریکایی: آمریکایی‌ها باید میان چیزهایی که «ارزش داشتن» دارند و چیزهایی که «ارزش بودن» دارند، انتخاب کنند. اما بیشتر آن‌ها ترجیح می‌دهند با خرید کالاهای مصرفی، خود را موفق نشان دهند.
   

مدیریت امور مالی خانواده در کنیا عموماً بر عهدۀ زنان است. مردها نان‌آور خانواده‌اند و بعد از هر روز کاری، دستمزد خود را به خانم‌ها می‎‌دهند و آن‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند با درآمد به‌دست‌آمده چه کار کنند و چطور آن را برای خانواده خرج کنند.

کارشناسان معتقدند آموزش سواد مالی بهترین راهکار برای رهایی از فقر در جوامع است. به همین دلیل در بسیاری از کشورهای آفریقایی، سازمان‌های مردم‌نهاد و اجتماع‌محور تأسیس شده‌اند تا این مهارت‌ها را به مردم آموزش دهند. ایوب سلیمان تیمه، بنیان‌گذار یکی از شرکت‌های تعاونی پس‌انداز در کنیا، در گفت‌وگوی اختصاصی با آکادمی هوش مالی به تأکید بر مهارت‎‌های مالی در بانک‌ها یا سازمان‎های مردم‌نهاد اشاره کرد. او توضیح داد با توجه به اینکه این آموزش‌ها در مؤسسات آموزشی یا مدارس وجود ندارد، نهادهای مذکور بودجه‌بندی و مدیریت امور مالی را به قشر کم‌درآمد و فقیر آموزش می‌دهند.  او معتقد است همین فعالیت‌ها باعث شده سطح سواد مالی زنان و مردان کنیایی در چند سال گذشته افزایش یابد.

از سوی دیگر، باز کردن حساب‌های بانکی در کنیا به خصوص در میان جامعۀ مسلمان این کشور، به دلیل حرام بودن بهره و ربا رایج نیست. اما از زمانی که شرکت‌های تعاونی پس‌انداز تأسیس شده‌اند دسترسی این قشر به خدمات مالی تا حدود زیادی افزایش یافته است. این صندوق‌ها به ویژه برای خانم‌ها کاربرد بسیاری دارد. آن‌ها انجمن‌هایی تشکیل می‌دهند، وام دریافت می‌کنند، کسب‌وکار خود را به صورت گروهی یا انفرادی راه می‌اندازند و در نهایت، پس از پایان پرداخت اقساط، به استقلال مالی می‌رسند.

مدیریت امور مالی خانواده نیز عموماً بر عهدۀ زنان است. مردها نان‌آور خانواده‌اند و بعد از هر روز کاری، دستمزد خود را به خانم‌ها می‎‌دهند و آن‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند با درآمد به‌دست‌آمده چه کار کنند و چطور آن را برای خانواده خرج کنند. آقای سلیمان تیمه معتقد است، زنان باهوش کنیایی با پولی که از شوهران‌شان می‌گیرند به انجمن‌های تعاونی می‌پیوندند و بخشی از پول را پس‌انداز می‌کنند.

همچنین، چالش‌های جالبی برای تشویق مردم به پس‌انداز برگزار می‌شود. یکی از آن‌ها، «چالش 52هفته‌ای پس‌انداز» است. مردم در شبکه‌های اجتماعی به یکدیگر نشان می‌دهند که در طول 52 هفته چطور، با استفاده از چه روش‌هایی و البته چقدر پس‌انداز می‌کنند. آن‌ها مبالغ اندکی را که به تدریج کنار گذاشته‌اند، در قلک جمع می‌کنند و در پایان سال آن را می‌شکنند.

دوره‌های آموزش سواد مالی باید مانند تاریخ یا هر درس دیگری که برای بقا مهم است، در فرایند آموزش گنجانده شود. در عین حال، دولت باید آموزش این دوره‌ها را اجباری کند.

آشنایی با مفاهیم ساده و ابتدایی اقتصادی، مانند نرخ بهره، عرضه و تقاضا، مزایا و معایب سرمایه‌گذاری در بازارهای مختلف یا خرید صندوق‌ها از ضروریات زندگی در دنیای امروز است. اما برای بسیاری افراد حتی تحصیل‌کرده‌ها، درک امور مالی یا دشوار است یا اساساً علاقه‌ای به یادگیری این مفاهیم ندارند. اما اگر آن‌ها بدانند، دانش و اطلاعات دربارۀ این موضوع‌ها چطور در  داشتن آینده‌ای امن‌تر به آن‌ها کمک می‌کند، تغییر رویه می‌دهند.

به گفتۀ پروفسور حسین عسکری، استاد تجارت بین‌الملل دانشگاه جرج واشینگتن و مشاور اقتصادی پادشاه سابق عربستان، 70 درصد آمریکایی‌ها مفهوم سود مرکب را نمی‌دانند، 40 درصد آن‌ها حتی 500دلار برای اتفاقات غیرمنتظره کنار نگذاشته‌اند و بیش از نیمی از مردم آمریکا، از مفهوم سود مرکب سر درنمی‌آورند. عموماً آمریکایی‌ها تمام درآمدشان را صرف هزینه‌ها می‌کنند و عدۀ زیادی بدهکارند. چرا که آمریکا جامعه‌ای مصرف‌کننده است و تبلیغات مدام مردم را به سوی مصرف بیشتر سوق می‌دهد. خریدهای بی‌وقفه و تمام‌نشدنی مردم مشکلی است که باید حل شود. آن‌ها هنوز به این درک نرسیده‌اند که به جای پر کردن خانه از وسایل غیرضروری و بدون کاربرد، پس‌انداز کنند تا در آینده امنیت بیشتری داشته باشند.

آقای عسکری راهکار را آموزش سواد مالی می‌داند. او معتقد است این آموزش‌ها باید از سنین 14 سال به بالا، یعنی زمانی که فرزندان خانواده برای پول‌توجیبی‌های‌شان تصمیم می‌گیرند، شروع شود. دوره‌های آموزش سواد مالی نیز باید مانند تاریخ یا هر درس دیگری که برای بقا مهم است، در فرایند آموزش گنجانده شود. در عین حال، دولت باید آموزش این دوره‌ها را اجباری کند. این آموزش‌ها نه فقط در زندگی فردی، بلکه برای جامعه نیز مهم است. به گفتۀ او، وقتی شهروندان می‌خواهند رأی دهند و نامزدها را با یکدیگر مقایسه کنند، باید درک درستی از مبانی اقتصادی و مالی داشته باشند که متوجه شوند آن‌ها از چه سخن می‌گویند تا در نهایت، به انتخاب درست برسند.